 |
Статистика |
 |
|
Онлайн всего: 1 Гостей: 1 Пользователей: 0 |
 |
|
 |
Репортаж |
 |
 Recently I was accused of a fashion faux pas. I wear sheer nylon
and lycra tights but as it turns out, according to modern trends there
are only two options – thick tights or nothing. Allegedly this is what
Tom Ford said. Is this true? As to Tom Ford, he is a talented designer and a decent film director; in any case his movie A Single Man was presented at the Venice Film Festival and its lead actor Colin Firth won the prize for best male actor.
But did Tom Ford really express himself so categorically on the
subject of nylons? I know that he offered them to men. I wouldn’t be
surprised if they adopted his proposal particularly in countries with a
harsh climate. Tights are much more comfortable than underpants or
socks. However, considering male conservatism it probably won’t happen
in the next 100 years.
I know that it is not recommended to show up in certain circles and
at certain events without tights or panty hose. For a business meeting,
ceremony or in an official setting tights are a must even if
it’s hot. During the summer (attention!) it is better to wear
transparent, almost invisible tights that match your skin color.
...
Читать дальше »
|
 Человеческие отношения, особенно семейные – это просто клондайк для исследователей и философов. Сколько вопросов остается без ответа? Сколько проблем, причины которых невыяснены? Сколько расставаний, мотивы которых- загадка?…Откуда берутся ложные выводы, а, следовательно и ложные обвинения? И самое главное, почему уходит любовь?
Начало супружеских отношений (не имеет значения официальный брак или гражданский) принято называть медовым месяцем, не потому что, как многие считают, после свадьбы молодожены отправляются на острова подальше от всех и наслаждаются только друг другом, дело совсем не в этом. На самом деле медовый месяц- это период наивысшего восхищения и возбуждения. Даже если новоиспеченные супруги до этого долго встречались, это начало совершенного другой, новой жизни, о которой они ничего пока не знают и для них это кажется интересным приключением. Есть где разгуляться фантазии и помечтать о том, как все будет складно и красиво. Но по истечении некоторого времени (от 4 мес.- до года) живя бок о бок с любимым человеком, партнеры начинают осознавать, что каждый из них индивидуальность. Оказывается, у каждого есть свои собственные взгляды на жизнь, свои предпочтения, свое мнение, свое восприятие, и они далеко не всегда совпадают.
...
Читать дальше »
|
 Natella OsmanliI need to choose an attire for an interview in an IT company. I know
that a business suit would look more appropriate but I wonder whether
there are any other dressing options for a modern businesswoman. I want
to look professional while retaining my feeling of comfort.
I think a sober business wear is suitable for any interview,
irrespective of the company’s line of business. It does not, however,
mean that it shall be a formal suit and shirt. Beyond doubt, a dress
would make a more positive impression than a pair of cozy jeans at the
first meeting. And it is unlikely that an IT company has a strict dress
code. Also, experimenting with colors and style is not recommended - the
simpler, the better. Or, to be more precise, no multi-layering, no
flamboyant designer jewelry and nothing in the form of new bold trends
like harem pants (trousers with a low bunt).
For a better illustration, let’s consult the style icons - Audrey
Hepburn or Jackie Kennedy. Not that I suggest you to imitate someone’s
style; on the contrary, I stand for individuality and independence in
every sphere including our own unique style. Though you would agree that
when you need to decide and act quickly, it is reasonable to follow
someone’s footsteps. The same is true about elegance, too. I do not
doubt that regardless of Jacqueline-Bouvier-Kennedy-Onassis, you are
well aware of how to dress. Nonetheless, examples and photographs make
it easier to describe. At the same time, your own creative approach to
personalize the image I am going to propose is very much welcome – be
simply venturous!
...
Читать дальше »
|
 Вообще, я стараюсь не судить никого и не осуждать, дабы самой не быть
судимой. Тем более в вопросах внешности.
Тут у каждого свой вкус, свое
виденье.
Может, для меня красиво – это немного туши, пудры и геля для
губ, для другого человека – это «глаза в дыму», и румяна с блеском, а
для третьего – красная помада и зеленый насыщенный макияж глаз. Я
никогда не смогу переубедить эту взрослую сформировавшуюся личность, что
естественность еще никто не отменял. Да и понятие естественности
немного потеряло свою цену в виду популярности глЯмура среди современной
молодежи.
Город Баку и в правду стал чересчур гламурным. Пройдешься так ближе к
вечеру по центральным улицам, зайдешь в парочку центральных кафе-баров,
и такие разные мысли приходят в голову. Например, интересно, как долго
она наводила всю эту красоту, или, а на таких высоченных каблуках ходить
хоть удобно?...
Ммм..., Пэрис Хилтон отдыхает.
...
Читать дальше »
|
 Beş yaşım tamam olan gün babam məni həyətə çağırdı. Qohumum olan
başqa kişilərlə birlikdə yerdə uzanmış bir heyvanı dövrəyə almışdılar.
Babam məni lap yanına çağırdı, cəld hərəkətlə əlini yerdə canı çıxmaqda
olan, başı ürək kimi atan quzunun tünd qırmızı qanına batırıb mənim
alnıma çəkdi. "Bu qurbanı sənin üçün kəsdik” – dedi. Alnımdan axan isti
mayedən qorxub qışqırdım, dəhşətlə yuxarı – evə yüyürdüm.
O gündən bu günəcən nə vaxt başıma pis bir hadisə gəlsə, yadıma o
quzu düşürdü. Mənə elə gəlirdi ki, həmin quzunun karmasına tutulmuşam.
Görünür, uşağın şüurunda və şüuraltında özünə dərin yer eləmişdi o
hadisə. Babam və quzunu kəsən başqa kişilər savadsız vəhşi deyildilər.
Babam film aktyoru idi, o birilər də qayət mədəni işlərdə işləyirdilər.
Bu, paytaxt idi. Paytaxtın lap mərkəzi idi. Onlar belə edirdilər, çünki
onların babaları da bu cürə etmişdilər.
Onlar öz babalarının, babaları öz savadsız ulu babalarının etdiyini
edirdilər. Yeni nəsllər savadlansalar, mədəniləşsələr də, öz
ata-babalarından gördüklərini təkrarlamağa davam edirdilər; nəvənin ad
günü münasibətilə quzunu qurban kəsirdilər. Ənənələr o qədər güclü idi
ki, təhsil, mədəniyyət, yeni həyat onlara qalib gəlib qova bilməmişdi.
...
Читать дальше »
|
 Bizim universitetlərdə Ekologiya dərsini statistikanın bir növü kimi
keçirlər. Ona görə belə deyirəm ki, ortada bu işin fəlsəfəsinə dair üçcə
dənə səlis cümlə yoxdur, yalnız çoxlu quru rəqəm var. Qısası, biz
universitetdə oxuyanda Ekologiya dərsinə ən əhəmiyyətsiz dərs kimi
baxırdıq. "Gözəllik – 250 volt”
yazımda toxunduğum növdən olan bir müəlliməmiz vardı, dərs başlanandan
axıra qədər bizə statistika yazdırırdı.
Ozon qatı ildə bu qədər çirklənir, 1973-cü illə müqayisədə on il sonra
filan qədər ağac qırılıb, stratosferin çirklənməsi bu minvalla on il
sonra filan qədər olacaq, filan həcmdə qaz filan milyon kub metr ərazidə
neçə miilyon kilo çirklənmə törədir... Dəftər bütün rəqəm idi. Bu və ya
bənzər səbəbdəndir ki, hələ Azərbaycanda ekologiyanı ciddi fənn sayan
bir universitet məzununa rast gəlməmişəm. Uzaq Ozon dəliyi haqda
rəqəmləri mühazirəçinin diktəsilə yazdıqdan sonra gənclər dərsdən
çıxırlar, müxtəlif avtobuslara əyləşib evlərinə dağılışırlar. Əsl
ekologiya evə qayıdan yolda qarşılarına çıxır.
"Ekocentrism” rubrikamızın bugünkü mövzusu ictimai nəqliyyatdakı
çirkdir. Avobuslara baxan kimi aydın görürsən ki, bunlar sonuncu dəfə
istehsala buraxıldıqları müəssisədə yuyulublar. Belə avtobusların adını
"BOMJ avtobuslar” qoymaq olar. Kişilər deyirlər ki, qadınlarla kişilərin
hüquq bərabərliyindən danışırsınızsa, gərək biz heç qalxıb avtobusda
yerimizi qadınlara verməyək. Ancaq bir məsələ var ki, indi artıq avtobus
boş olsa da, qadınlar oturmaq istəmirlər, onsuz da oturmurlar. Çünki
oturacaqlardakı yağlı çirk qatının, çirk qazmağının paltarlarına
bulaşmasını istəmirlər.
...
Читать дальше »
|
 Depression was my best friend until recently. We used to meet quite
often although our affection was not mutual. It loved me madly whereas I
could hardly bear it. There were times when I did not eat and stayed at
home, listened non-stop to Mozart’s Requiem, reread King Lear and Khosrov and Shirin,
and wore exceptionally black garments. If I picked up Kafka, it meant
that I was on the road to recovery and would feel better soon.
Depression is the plague of the XXI century to which women are more
susceptible than men. Or rather men can easily overcome despondency by
dumping it along with their liver in alcohol. I am neither a
psychologist nor a psychotherapist but I learned to fight the blues by
myself. Without resorting to any antidepressants or sedatives. On my
own.
What I do first is indulge myself. For example, I eat whatever I
would not normally consume because it is delicious and unhealthy. When I
am a captive of depression, I may allow myself to have French fries,
followed by an éclair and washed down by Sprite. It is ok in moments
like that.
...
Читать дальше »
|
 Sən mənə pəncərəni açıb,
Damda çırpınan çöl quşlarına,
Küçədə gəzişən pişiklərə,
Pəncərəni örtüb
,
Əşyalara sığındığım vaxt gərək idin...
Kim nə deyir, desin, şəhər adamı, şəhər oxucusu heç vaxt əyalətdən
çıxmış (əslində harada olmağından asılı olmayaraq, əyalət yazarı heç
vaxt əyalətdən «çıxa» bilmir) yazarı anlaya bilməz. Söhbət əyalət
təfəkkürlü yazardan getmir, əyalətdən gələn yazardan gedir. Nədən ki,
bəzən sivilizasiyanın göbəyində böyümüş paytaxt yazarı belə, kənddən
gəlib, başını yazı-pozuda girələyən qələm adamına salavat çevirtdirə
bilir. Əyalət yazarının yazısı şəhərlinin xoşuna gələr, fikirləri
üst-üstə düşə bilər…Amma şəhər oxucusunun əyalət yazarı ilə doğmalaşmağı
mümkün deyil. Şəhərli oxucunun əyalətdən gələn yazarı sevməyi isə
məsələn, Umberto Ekonun «Dilqəmi» havasını bəyənməsi kimi bir şeydi:
marağın səbəbi təkcə ekzotikadı, başqa heç nə. Ta indi bu, oxucununmu
problemidi, yoxsa yazarınmı, deyə bilmərəm. Bəlkə də hər ikisinindi,
bəlkə də heç birinin. Konu bu deyil zatən…şəhərli oxucu – əyalətçi yazar
«tandem»ini ortaya pambıqdidmə iməciliyində araya atılan bir qucaq
çiyidli pambıq kimi tolazlamağımın səbəbi isə sadədi: mən bu köşəni
şəhər oxucusu üçün deyil, əlinə təsüdüfən köhnə qəzet keçən, gözü qız
şəklinə sataşdığından, yazısını oxumağa başlayan kobud və yöndəmsiz kənd
oxucusu üçün yazıram.
...
Читать дальше »
|
 «Azərbaycanda heç kim heç kimin kitabını oxumur!» «Ən yeni ədəbiyyat»
seriyası ölkəmizdə Sovet hakimiyyətinin süqutundan sonra formalaşmış bu
qənaəti dağıtmaq istiqamətində başlanmış bir layihə idi.
Bu layihə
çərçivəsində artıq altı kitab işıq üzü görüb. Və bir yazıda altı kitabın
hamısını geniş əhatə etmək mümkün olmadığını və mümkün olsa belə, uzun
və yorucu olacağını nəzərə alaraq, birinci kitab barədə danışmaq
istəyirəm. Bu – Aqşinin «Göləqarğısancan» romanıdır.
Əvvəlcə bunu qeyd edim ki, yazarların da, oxucuların da indiyə qədər
şair, bir az da uğurlu publisist kimi tanıdığı Aqşini roman müəllifi
kimi görmək olduqca maraqlı oldu. Romanı oxumağa adamı ən azı bu vadar
edir; şerləri və məqalələri bir udumda içilən Aqşin romanı necə yazıb?
Roman təhkiyə, yəni nağıl etmə üslübünda birinci şəxsin dilindən
yazılıb. Birinci şəxs öz qəhrəmanından - Leş Əlidən danışır. Və elə Leş
Əlinin zahiri və daxili təsvirindən artıq romanın qayəsi aydındır;
«Göləqarğısancan» romanı müəllifin yaşadığımız ölkənin mənəvi portretini
çəkmək cəhdidir. Sovet hakimiyyəti illərində sosializmi, müstəqillik
dövründə isə ölkədə ayaq açmaq istəyən istənilən ideyanı, hərəkatı,
cərəyanı öz ənənələrinə, mentalitetinə, əxlaqına uyğun təhrif edən
xalq, mənəvi cəhətdən heç nə ala bilmədiyi, lakin ona mövcudluğunu davam
etdirməyə münbit şərait yaratmış «sovetlər dövrü»ndən sonra təkcə
mənəvi deyil, həm də maddi böhran içərisindədir.
...
Читать дальше »
|
 Recently a casual friend of mine experienced an unpleasant incident.
She parked her vehicle in an unauthorized location where there were many
other cars. As she was preparing the leave, a policeman appeared.
Seeing her diplomatic plates and feeling inspired by the opportunity to
demonstrate his authority
the officer ordered that she move the car. My friend is not from
Azerbaijan and has recently moved to Baku. She defied his order, dared
to contradict him, and ended up doing what women do best – creating a
small scandal.
Ultimately she moved the car and by lunchtime forgot about the
unfortunate incident. Then suddenly her husband called asking what had
happened and what the story of insubordination to public authorities.
She could not immediately associate his reproach with the morning’s
confrontation triggered by illegal parking. Later, however, she realized
that the policeman found out her spouse’s telephone number, called him
and offered to resolve matters in a man-to-man fashion. In any case, the
row was hushed up but what appalled my friend most was that the
policeman called her husband to talk on equal terms: "What am I going to
deal with a woman for?”
The foreign lady was shocked. Of course I’ve witnessed similar scenes regularly since my very childhood and what shocked me
was that I did not find the situation surprising in the least. To my
utter amazement, I was able to understand the policeman. I could explain
to the foreigner what had occurred and recalled my colleague’s words
once addressed to me: "Although you are a woman, your word is strong”.
This made me think about human complexes.
...
Читать дальше »
|
 Мир уменьшился до размера мобильного телефона. Или еще
меньше - до
размера смски. Конечно, хотелось бы получить от Него звонок, но это,
наверное, было бы чересчур прекрасно.
Чудо чудесное.
А пока маленькая
бессмысленная смс-ка могла бы спасти день. Мое настроение. Мою работу ,
за которую я получаю деньги. Благополучие моих клиентов. Нервы моих
коллег. А сейчас все упирается в эту смс-ку. Ее все нет и нет. Я уже
включала и выключала телефон раз пятнадцать. Может
быть
, я прослушала или не заметила когда пришла смс-ка, а, может,
села
батарейка или нет сети?
Открываю, проверяю. Все
нормально. Сеть есть,
батарейка заряжена, телефон со злорадством смотрит на меня своими яркими
виджетами. Все есть, нет только маленького конвертика в верхнем правом
углу дисплея.
А, может быть, я что-то перепутала? Может,
Его и вовсе нет в моей
жизни, может он никогда и не писал мне смс-ок, не признавался в любви,
не просил о встречах? Открываю папку «входящие» и просматриваю 294
смс-ки от него. Да нет же, я не придумала. Вот, Он пишет, что «тоже
очень скучает», а вот Он пишет, что «я ему очень, очень дорога». Все
нормально. Жизнь есть. Надо только дождаться.
...
Читать дальше »
|
 Səkinə xala ilə xəstəxanada tanış oldum. Gəlinini bir kənara qısıb sıxma-boğmaya almışdı.
- Az, qardaşlarına de, pul versinlər, mənim oğlumda pul nə gəzir,
oğlum səndən xahiş etmişdi ki, uşaq dogasan, yoxsa mən, bizə uşaq lazım
deyildi, Allaha şükür oğlumun qızı da var, oğlu da, uşagı sən özün
istəyib dogdun, özünüz də müalicə elətdirin
. Yazıq gəlin lal-dinməz sakit durub baxırdı. Qorxusundan ağzını açıb
bir söz deyə bilmirdi. Solmaz ali təhsilli riyaziyyat müəllimi idi. Bir
dəfə ailə qurub ayrılmışdı. Bu ikinci ailəsi idi. Həyat yoldaşı da
müəllim idi. Onun birinci həyat yoldaşı ölmüş və ondan iki uşagı
vardı-bir oğlan bir qız. Səkinə xala Solmaza elçi gedən zaman özünü bir
mələk kimi qələmə vermiş, əvvəlki gəlininin onlara gəlməmişdən əvvəl
xəstə olduğunu, amma onlardan gizlətdiklərini demişdi. Guya ki, o da
gəlini bütün həkimlərə göstərmiş, nə qədər müalicələr elətdirmiş,
dünyanın pulun xərcləmiş, amma xeyri olmamışdı. Gəlininin iki yadigarına
da özü baxacagını, həyatını o yetimlərə həsr etdiyini aglamsınaraq
söyləmişdi.
Oglunun isə boynu bükük qalmagına guya heç dözə bilmirdi. Solmaz ər
evinə gedəndən sonra isə hər şeyin əksinə olduğunu gördü. Qaynanası
Solmazı bu evə gətirən ilk gündən öz əsil sifətini göstərərək - bizə
uşaq lazım deyil, bu uşaqlara baxsan bəsindir - demişdi. Amma Solmaz
gənc idi. Onun da öz arzusu, istəkləri vardı. Ana olmaq. Solmaz məktəbdə
işləyirdi. Ərə gedən gündən onun əmək haqqı kartını qaynanası əlindən
almışdı ki, gəlini bir də "zəhmət çəkib” pul almaq üçün bankomata
getməsin.
Bu zəhməti qaynana özü çəkir, "zəhmətinin müqabilində” də pulun
hamısı özünün olur. Gəlinin heç xəbəri də olmur ki, maaşı nə qədərdir.
Oğlunun da maaşını qaynana alır, evə nə lazımdırsa özü istədiyini alır.
Nə gəlinin, nə də oğlunun onun bir sözünü iki etməyə ixtiyarı yoxdur.
Deyilənə görə, elə birinci gəlin bu hərəkətlərin qurbanı olub. Çox gənc
yaşlarından dünyasını dəyişib. Anasının hər sözünə görə, oğlu həyat
yoldaşını döymüş, danlamışdı. Cavan gəlin xərçəng xəstəliyinə
tutulmuşdu.
...
Читать дальше »
|
 Мне рассказывали, что у некоторых это запланированное действо,
ритуал, обязательный и тщательно продуманный. Нет, все пока не так
серьезно, со мной это случается вдруг…
Хотя, иногда это щемящее
чувство, сродни голоду, накатывает и вечерами, за просмотром яркого
глянцевого журнала, фильма или специального телеканала, словно
созданного для того, чтоб, заламывая руки, подходить к собственному
шкафу, створки которого еле закрываются.
Вещи в моем шифоньере давно уже мнутся сами по себе, в тесноте на одной
вешалке порой умещаются по несколько платьев, пиджаков, курток, плащей,
блузок. Но извечная женская проблема – вешать негде, надеть нечего… Я –
латентный шопоголик.
От героини Софи Кинселы (автор нашумевшего романа
«Тайный мир шопоголика») меня отличает разве что размах и степень
погружения в процесс. Но удержаться от покупки, если я уже зашла в
магазин, невероятно трудно. При том, в моем кошельке может быть не так
много денег, но я найду что-то, хоть какую-то безделушку, чтоб уложиться
в эту сумму. В период скидок я и вовсе осознанно оставляю дома
наличность, беру с собой суммы, которых вряд ли хватит на что-то
серьезное.
...
Читать дальше »
|
 «Я ― женщина, и имела право на счастье…» Этим предложением она начала
свой рассказ. Свою историю, свою жизнь. Не таясь, не стыдясь и с
непонятным выражением лица.
― Меня тоже, как и многих девушек в нашем обществе, выдали замуж
против моей воли, растоптав мои мечты. Тогда мне было восемнадцать.
А он меня еще с 6-го класса любил. Ходил за мной везде, писал письма. Но
я ни разу ему не отвечала. По-всякому избегала встречи с этим
странным старшеклассником.
Тогда все это мне казалось игрой. Но порой
понимала, что живу в селе, и каждый мой поступок может сильно повлиять
на нашу жизнь, покой. Ибо у меня была мечта… стать педагогом по
литературе. Целыми днями читала произведения, засиживалась в библиотеке.
Когда девушки собирались и обсуждали парней, то мне было очень неловко,
и я считала эти разговоры бессмысленными. Ведь вместо этого они могли
бы обсуждать героев различных произведений, сюжетные линии и т.д.
У меня
не было подруги, даже если я хоть с кем-то старалась дружить, то мой
преследователь каким-то образом находил с ней общий язык и превращал ее
в орудие своей «бессмысленной любви». Она начинала передавать мне
письма, открытки, которые я, даже не прочитав, при ней же рвала и
переставала дружить. Так до конца школы. Когда я слушала вышесказанное,
мне почему-то все казалось очень красивой детской любовью.
...
Читать дальше »
|
 Осень – это такая пора, как бы это сказать правильно...
Неопределенная что ли... Как и весна. Но весной мы хоть знаем, что
впереди лето, и одна мысль о нем греет душу. А осень, особенно поздняя
осень... Осень – это значит впереди зима, холода, сапоги, куртки и
бабушкино вечное: «Одень шапку». Да, еще и периодические простуды. Не
знаю, не люблю я зиму.
Для меня зима это вечный холод и дискомфорт, а осень – это выходит ожидание зимы.
Вспоминается притча про зайчонка, которому волк дал три дня, чтобы
попрощаться со всеми, перед тем как его съесть. Через три дня волк
приходит и спрашивает: «Ну, как прошло время?» А зайчик отвечает, что,
мол, лучше бы ты меня съел еще тогда, ведь ожидание смерти хуже самой
смерти. Так что, для меня ожидание зимы иногда хуже самой зимы. Ну как
можно любить это серое, вечно плачущее небо? Этот пронизывающий холодный
ветер? Эти черные куртки и черные зонты вокруг?
В общем, с наступлением осенних холодов, я никак не могла найти себе
место в этой серости. Но потом, я решила, что так нельзя и надо найти
позитив и попытаться ему радоваться, потому что иначе жизнь превращается
в нудное существование.
И вот, что я подумала… А ведь все не так плохо. В конце концов, осень
всегда считалась самым богатым временем года.
...
Читать дальше »
|
 Hələ min doqquz yüz doxsan səkkizinci ildə, «Cahan» jurnalının
saylarından birini açanda tanış olmuşdum Həmid Herisçi ilə. Daha
doğrusu, Azərbaycanda əsl ədəbiyyatın, poeziyanın nə olduğunu mənə
göstərən şeirləri ilə. O gün mən ilk dəfə ciddi Azərbaycan ədəbiyyatı
ilə tanış olmuşdum. Sonralar yazıçı, şair Həmid Herisçi ilə tanış, lap
sonralar isə dost olduq. Amma mən ilk dəfə «Cahan» jurnalını açanda
oxuduğum şeirlərin məsuliyyətini unutmadım. Və bu məsuliyyət
həmişə məni məcbur elədi ki, nə qədər dost münasibətində olsaq da,
yoldaş Həmidlə danışanda özümü əməlli-başlı yığışdırım.
Amma oxucuların arasında Həmidi hələ də tanımayan varsa, onda
qonağımı çətin də olsa, qısaca tanış eləyim: yazıçı Həmid Herisçi.
Təbriz inqilabçısı Qafar Kəndlinin oğlu. Əqidəcə sosialist, mahiyyətcə
əsl şair, mübahisəli teleaparıcı. Azad Yazarlar Ocağını yaradan dörd
nəfərdən biri. Uzun illər Azərbaycan televiziyasında çalışsa da, onun
sifətini daha çox həyat yoldaşı, məşhur telejurnalist İlhamiyyə Rzayeva
ilə birlikdə apardığı «Gecə kanalı» və təzəlikcə istefa verdiyi
«Yüzüncü baxış» verilişlərindən tanıyırlar.
...
Читать дальше »
|
 Мода - форма проявлений культурной жизни, поскольку они вызываются не
силой необходимости, а изменчивой прихотью дня. Психологической
основой моды является инстинктивная, слабо зависящая от сознательной
воли переменчивость как одно из проявлений стадности...
(Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона. 1896, т. XIX,
с. 579 — 580).
Дорогие читатели, Women's Forum на Pirallahi.com продолжает проект Urban Style
. Как и в прошлый раз, мы расскажем вам не о коллекциях известных
кутюрье или последних тенденциях, представленных на неделях моды в
Париже, Риме, Нью-Йорке, а о том, как все это, придуманное и
растиражированное, отражается в обычной городской жизни.
Вооружившись
камерой и блокнотом, мы отправляемся на охоту.
Наступила осень, смена сезона. Бакинки облачились в куртки, плащи и
меховые жилеты, сменили босоножки на сапоги, а мы попытались запечатлеть
для вас самых ярких модниц. Итак, спешим представить Вашему вниманию
стильных горожанок, встреченных нами на улицах города в ноябре 2010.
...
Читать дальше »
|
 Windy autumn Monday. I have been working like crazy for the past two
weeks.
Every day from 9am until 9pm with no weekends, everywhere, at
home and at the office.
I am forgetting how to have fun, or sit and
endlessly chat with friends, or find the time for myself and my family .
Once I escaped the unbearable crowd on the bus this morning, I came
into the office, barely making it to the staff meeting
. I saw my colleagues waiting for me and quickly grabbed my reports and
joined them.
As soon as the meeting was over, I went back to my laptop
to continue working on the training module I have been developing for
boarding schools for the last couple of days. I keep my eyes on the
clock, waiting for the experts from the Ministry of Education to arrive
to analyze another curriculum. On the phone with a completely different
training specialist, I am discussing the details of the training session
we are going to deliver on the weekends for our partner organizations.
Meanwhile, it seems I am not the only one who is overwhelmed.
Our office
is getting into something of a mad frenzy. The staff is going crazy
with two huge birthday cakes; people are running around, celebrating the
project that we just won and the engagement of one of our associates.
This has been going on for the past two weeks.
...
Читать дальше »
|
 Any good budget traveler can tell you that one of the best and
easiest ways to save money in almost any city is to use the public
transportation system, especially on longer journeys. As we recently
displayed in our world taxi prices comparison, even a short trip can be incredibly expensive in some cities.
So below we’ve compiled public transportation prices in 80 of the
most popular tourist cities all over the world. Since nearly every one
of these systems is subsidized by the city, some of the prices are
shockingly low, even on quite a few new-and-clean metro systems.
With the exception of the single most expensive one (which is really
more of a novelty), the pricier part of the list more or less lines up
with what you’d expect and what the locals can afford. Often in those
cases the city also encourages use by severely punishing self-drivers
with high road and/or parking fees. It’s also worth mentioning that most
cities offer weekly or monthly transit cards that often bring the
per-ride cost way down for locals.
...
Читать дальше »
|
16-17 ноября в Азербайджане, как и во всем мусульманском мире отмечается один из самых благословенных праздников - Гурбан байрамы. Его второе название - Ид-аль-Адха. Праздник этот отмечается с 10 по 13 числа Зуль-Хиджжа по мусульманскому календарю и совпадает с днем завершения паломничества в Мекку. Как правило, праздник длится три дня. В течение всего этого времени мусульмане просят у своих близких прощения за плохие поступки, посещают могилы предков и молят Аллаха о добре и мире. Для мусульман Гурбан байрамы не только праздник, это и возможность получить отпущение грехов перед Всевышним. В этот день принято приносить в жертву животное и часть мяса отдавать бедным. Праздник жертвоприношения является кульминацией хаджа в Мекку и самые главные события отмечаются на святой земле. Главный обряд праздника совершается в Мекке, в долине Мина, где пророк Ибрахим, покорившись воле Аллаха, был готов принести в жертву своего сына Исмаила. Но Аллах, увидев, что Ибрахим смирился с жертвой, позволил заменить сына ягненком.
...
Читать дальше »
|
|
|
 |
Copyright Pirallahi WEB.Co © 2025 |
 |
|
|
