Мир уменьшился до размера мобильного телефона. Или еще меньше - до размера смски. Конечно, хотелось бы получить от Него звонок, но это, наверное, было бы чересчур прекрасно.

Чудо чудесное. А пока маленькая бессмысленная смс-ка могла бы спасти день. Мое настроение. Мою работу , за которую я получаю деньги. Благополучие моих клиентов. Нервы моих коллег. А сейчас все упирается в эту смс-ку. Ее все нет и нет. Я уже включала и выключала  телефон  раз пятнадцать. Может быть , я прослушала или не заметила когда пришла смс-ка, а, может, села батарейка или нет сети?

Открываю, проверяю. Все нормально. Сеть есть, батарейка заряжена, телефон со злорадством смотрит на меня своими яркими виджетами. Все есть, нет только маленького конвертика в верхнем правом углу дисплея.

А, может быть, я что-то перепутала? Может, Его и вовсе нет в моей жизни, может он никогда и не писал мне смс-ок, не признавался в любви, не просил о встречах? Открываю папку «входящие» и просматриваю 294 смс-ки от него. Да нет же, я не придумала. Вот, Он пишет, что «тоже очень скучает», а вот Он пишет, что «я ему очень, очень дорога». Все нормально. Жизнь есть. Надо только дождаться. ...

Читать дальше »

Səkinə xala ilə xəstəxanada tanış oldum. Gəlinini bir kənara  qısıb sıxma-boğmaya almışdı.

- Az, qardaşlarına de, pul versinlər, mənim oğlumda pul nə gəzir, oğlum səndən xahiş etmişdi ki, uşaq dogasan, yoxsa mən, bizə uşaq lazım deyildi, Allaha şükür oğlumun qızı da var, oğlu da, uşagı sən özün istəyib dogdun, özünüz də müalicə elətdirin . Yazıq gəlin lal-dinməz sakit durub baxırdı. Qorxusundan  ağzını açıb bir söz deyə bilmirdi.  Solmaz ali təhsilli riyaziyyat müəllimi idi. Bir dəfə ailə qurub ayrılmışdı. Bu ikinci ailəsi idi. Həyat yoldaşı da müəllim idi. Onun  birinci həyat yoldaşı ölmüş və ondan iki uşagı vardı-bir oğlan bir qız. Səkinə xala Solmaza elçi gedən zaman özünü bir mələk kimi qələmə vermiş, əvvəlki gəlininin onlara gəlməmişdən əvvəl xəstə olduğunu, amma onlardan gizlətdiklərini demişdi. Guya ki, o da gəlini bütün həkimlərə göstərmiş, nə qədər müalicələr elətdirmiş, dünyanın pulun xərcləmiş, amma xeyri olmamışdı. Gəlininin iki yadigarına da özü baxacagını, həyatını o yetimlərə həsr etdiyini aglamsınaraq söyləmişdi.

Oglunun isə boynu bükük qalmagına guya heç dözə bilmirdi. Solmaz ər evinə gedəndən sonra isə hər şeyin əksinə olduğunu gördü. Qaynanası  Solmazı bu evə gətirən ilk gündən öz əsil sifətini göstərərək - bizə uşaq lazım deyil, bu uşaqlara baxsan bəsindir - demişdi. Amma Solmaz gənc idi. Onun da öz arzusu, istəkləri vardı. Ana olmaq. Solmaz məktəbdə işləyirdi. Ərə gedən gündən onun əmək haqqı kartını qaynanası əlindən almışdı ki, gəlini bir də "zəhmət çəkib” pul almaq üçün bankomata getməsin.

Bu zəhməti qaynana özü çəkir, "zəhmətinin müqabilində” də pulun hamısı özünün olur. Gəlinin heç xəbəri də olmur ki, maaşı nə qədərdir. Oğlunun da maaşını qaynana alır, evə nə lazımdırsa özü istədiyini alır. Nə gəlinin, nə də oğlunun onun bir sözünü iki etməyə ixtiyarı yoxdur. Deyilənə görə, elə birinci gəlin bu hərəkətlərin qurbanı olub. Çox gənc yaşlarından dünyasını dəyişib. Anasının hər sözünə görə, oğlu həyat yoldaşını döymüş, danlamışdı. Cavan gəlin xərçəng xəstəliyinə tutulmuşdu. ...

Читать дальше »