Bizim universitetlərdə Ekologiya dərsini statistikanın bir növü kimi keçirlər. Ona görə belə deyirəm ki, ortada bu işin fəlsəfəsinə dair üçcə dənə səlis cümlə yoxdur, yalnız çoxlu quru rəqəm var. Qısası, biz universitetdə oxuyanda Ekologiya dərsinə ən əhəmiyyətsiz dərs kimi baxırdıq. "Gözəllik – 250 volt” yazımda toxunduğum növdən olan bir müəlliməmiz vardı, dərs başlanandan axıra qədər bizə statistika yazdırırdı. Ozon qatı  ildə bu qədər çirklənir, 1973-cü illə müqayisədə on il sonra filan qədər ağac qırılıb, stratosferin çirklənməsi bu minvalla on il sonra filan qədər olacaq, filan həcmdə qaz filan milyon kub metr ərazidə neçə miilyon kilo çirklənmə törədir... Dəftər bütün rəqəm idi. Bu və ya bənzər səbəbdəndir ki, hələ Azərbaycanda ekologiyanı ciddi fənn sayan bir universitet məzununa rast gəlməmişəm. Uzaq Ozon dəliyi haqda rəqəmləri mühazirəçinin diktəsilə yazdıqdan sonra gənclər dərsdən çıxırlar, müxtəlif avtobuslara əyləşib evlərinə dağılışırlar. Əsl ekologiya evə qayıdan yolda qarşılarına çıxır.

"Ekocentrism” rubrikamızın bugünkü mövzusu ictimai nəqliyyatdakı çirkdir. Avobuslara baxan kimi aydın görürsən ki, bunlar sonuncu dəfə istehsala buraxıldıqları müəssisədə yuyulublar. Belə avtobusların adını "BOMJ avtobuslar” qoymaq olar. Kişilər deyirlər ki, qadınlarla kişilərin hüquq bərabərliyindən danışırsınızsa, gərək biz heç qalxıb avtobusda yerimizi qadınlara verməyək. Ancaq bir məsələ var ki, indi artıq avtobus boş olsa da, qadınlar oturmaq istəmirlər, onsuz da oturmurlar. Çünki oturacaqlardakı yağlı çirk qatının, çirk qazmağının paltarlarına bulaşmasını istəmirlər. ...

Читать дальше »

Depression was my best friend until recently. We used to meet quite often although our affection was not mutual. It loved me madly whereas I could hardly bear it. There were times when I did not eat and stayed at home, listened non-stop to Mozart’s Requiem, reread King Lear and Khosrov and Shirin, and wore exceptionally black garments. If I picked up Kafka, it meant that I was on the road to recovery and would feel better soon. Depression is the plague of the XXI century to which women are more susceptible than men. Or rather men can easily overcome despondency by dumping it along with their liver in alcohol. I am neither a psychologist nor a psychotherapist but I learned to fight the blues by myself. Without resorting to any antidepressants or sedatives. On my own.

What I do first is indulge myself. For example, I eat whatever I would not normally consume because it is delicious and unhealthy. When I am a captive of depression, I may allow myself to have French fries, followed by an éclair and washed down by Sprite. It is ok in moments like that. ...

Читать дальше »